Yeni İnsan Hakları Eylem Planı’nın1 açıklanmasının ardından hükümet, İnsan Hakları Eylem Planı Uygulama Takvimi’nde belirlendiği üzere, “yargı bağımsızlığı ve adil yargılanma hakkının güçlendirilmesi, hukuki öngörülebilirlik ve şeffaflığın geliştirilmesi, kişinin maddi ve manevi bütünlüğü, özgürlük ve güvenliği ile özel hayatının korunmasında öncelikli adımlar atılması” 2 şeklinde ifade edilen amaçla 4. yargı paketini3 yasalaştırdı. 8 Temmuz 2021’de Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Genel Kurulu’nda kabul edilen yargı paketi; Ceza Muhakemesi Kanunu, İdari Yargılama Usulü Kanunu ve Ceza Kanunu’nda yapılan değişiklikleri kapsamakta ve yargısal etkinlik, adil yargılama usulleri, tutuklama ve adli kontrol tedbirleri ile kadınlara yönelik şiddet ve ev içi şiddetle mücadeleye ilişkin hükümler getirmektedir. Önceki paketlerde4 olduğu gibi, 4. yargı paketi de yargı sistemindeki temel sorunlara ve ülkede insan haklarının kötüye giden durumuna ilişkin çözümler getirmek amacıyla yasalaştı. Uluslararası Af Örgütü, söz konusu yargı paketiyle yapılan kanun değişikliklerinin Türkiye’nin yasalarını uluslararası insan hakları hukuku ve standartlarına uygun hale getirmekte yetersiz kaldığı ve daha ziyade, yargı bağımsızlığındaki gitgide derinleşen aşınmayla tarif edilen bir sistemin kenar köşelerini onarmaya çalıştığı kanaatindedir. Yasal ve yargısal değişiklikler, hükümetin yersiz müdahalelerine maruz kalmayan ve görevlerini uluslararası insan hakları hukuku ve standartlarına tam bir uygunluk içinde yerine getirebilen, bağımsız ve tarafsız bir yargı sistemini güvence altına alacak somut tedbirler getirmediği sürece bu son yargı paketi, yüzeysel değişikliklerden ibaret olacak ve ülkenin son derece kusurlu yargı sisteminde köklü değişiklikler yapmakta yetersiz kalacaktır.

Tamamını okumak için aşağıdaki görsele tıklayın.